De Golem – Deel 3 – De Toekomst

Wat is het nieuwe hoofdstuk dat vandaag wordt toegevoegd aan het oude boek van de 'golem'? Lemurië herhaalt zichzelf. We creëren nieuwe robots

De Golem – Deel 3 – De Toekomst

Terug naar deel 2

De twaalf eonen laten zich gelden als twaalf toonaangevende ideeën, twaalf begoochelingen, twaalf pogingen om de stoffelijke wereld in een paradijs te veranderen. Om onze eigen drang tot creëren, tot imiteren, te begrijpen, moeten we iets weten van de krachten die ons voortstuwen.

In zijn boek ‘De Gnostieke Mysteriën van de Pistis Sophia’ geeft Jan van Rijckenborgh ons waardevolle inzichten in deze twaalf eonen[1]. Hij beschrijft de negende eoon als volgt: de droom van de dialectische vergoddelijking. Met andere woorden: het is de poging tot het bereiken van een goddelijke, onsterfelijke levensstaat, in ons materiële, dialectische levensveld. De tiende, elfde en twaalfde eoon vertegenwoordigen de opeenvolgende stappen voor het realiseren van deze droom van vergoddelijking. De twaalfde eoon is gerelateerd aan de laatste fase: de materiële realisatie, de manifestatie van een (pseudo-) goddelijke persoonlijkheid in de fysieke wereld.

Wat is het nieuwe hoofdstuk dat vandaag de dag wordt toegevoegd aan het oude boek van de ‘golem’? Wat zien we om ons heen gebeuren? Lemurië herhaalt zich. Met onze robotachtige persoonlijkheid, die is uitgerust met luciferische intelligentie, maar het moet stellen zonder goddelijke wijsheid, creëren we nieuwe robots. Sommige van hen lijken al verbazend veel op ons: ze kunnen gasten ontvangen, een potje voetballen en zelfs medische operaties uitvoeren. Er bestaan al autonome robots met gesimuleerde hersencellen. Goed, hun gedrag is nog elementair, maar mogelijk zullen de robots hun achterstand snel inlopen.

De tiende eoon is verantwoordelijk voor al de ideeën en mentale concepties gerelateerd aan kunstmatige levensvormen. Het werpt vragen op als: Zou het mogelijk zijn de inhoud van onze hersencellen over te zetten in een kunstmatig brein, om zo onze kennis en ons bewustzijn te behouden wanneer ons natuurlijke lichaam sterft? Misschien kunnen we de robotonderdelen wel in ons eigen lichaam opnemen, om zo een supermens, een cyborg te worden. Kunnen we een grens trekken tussen natuurlijk en kunstmatig leven? Als er een androïde zou kunnen worden gebouwd, die zoveel op ons lijkt dat we geen verschil meer kunnen waarnemen, leeft dit schepsel dan? Het denkt, het leert, het heeft emoties. Wat is ‘leven’ nu precies?

De elfde eoon gaat na deze mentale experimenten een stap verder. Nu gaat het om filosofische kwesties, om ethiek en moraliteit, over goed en kwaad. Onder invloed van deze eoon gaan we proberen onze bedoelingen te rechtvaardigen. We zouden kunnen zeggen: misschien is het mogelijk om de robots al onze landbouwactiviteiten te laten afhandelen. We zouden veel meer voedsel kunnen produceren en alle honger in de wereld elimineren. Of, zou het niet mooi zijn als een androïde de ouderen kan helpen met hun boodschappen, of ze gezelschap houden wanneer ze zich eenzaam voelen? Maar in onze dialectische wereld heeft de medaille altijd twee kanten. Want uiteraard is de militaire industrie zeer geïnteresseerd in de kunstmatige mens. Regelmatig lezen we over aanvallen die met ‘drones’ worden uitgevoerd. Deze drones worden nu nog op afstand bestuurd door een militair, die bijvoorbeeld de beslissing neemt om het vuur te openen. Inmiddels is echter de eerste autonome drone ontwikkeld. Deze robot is dus zelfhandelend: met zijn kunstmatige intelligentie spoort hij een gegeven doel op, en neemt zelf de beslissing zijn tegenstander wel of niet uit te schakelen. Sommige politici hebben vragen gesteld over deze ontwikkeling, want ook zij begrepen dat er op het moment grenzen worden overschreden.

Zal dr. Frankenstein dan weer het slachtoffer worden van zijn eigen schepping? Lemurië werd verzwolgen door de golven, en daarna onderging Atlantis hetzelfde lot. Zal Zeus ook ons neerhalen met één van zijn bliksemschichten, zoals hij deed met de roekeloze Phaethon? Alles is afhankelijk van ons!

Wij zijn het die het juiste pad naar huis moeten kiezen. Niet door imitatie en het scheppen van een karikatuur van de hemelse mens. Wij hebben de ware Lichtmens nodig! Een geestelijke wedergeboorte is noodzakelijk: onze ware godmenselijke identiteit moet ontwaken uit zijn doodsslaap! De belofte van de wederopstanding van de Lichtmens is vastgelegd in de heilige boeken van vele culturen. Er zijn vele tekenen die in de juiste richting wijzen, zelfs de natuur heeft ons aanwijzingen achtergelaten. Waarom werd het Paaseiland niet verzwolgen door de golven toen Lemurië te onder ging? Het werd behouden met wijze bedoelingen: het is een getuigenis van de monade, van de hemelse mens, verborgen in een fysiek lichaam. Ja, de beelden hebben hun verbinding met het Licht verloren: hun ogen zijn nu koud en doods. Maar waarom wordt dit overblijfsel het ‘Paaseiland’ genoemd? OK, het werd ontdekt door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen op paaszondag, maar er bestaat niet zoiets als toeval in het sublieme universum. Pasen is het feest van de wederopstanding van de goddelijke mens. Het is het feest van de overwinning op de dood. De ogen van de monade zullen weer vol van licht zijn. Het is de wederopstanding van de ‘IK BEN’!

Ik ben de Eerste en de Laatste, en de Levende, en Ik ben dood geweest en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheid. En Ik heb de sleutels van het rijk van de dood en van de dood zelf.”[2]

Onze huidige persoonlijkheid draagt nog steeds alle vermogens in zich om de Lichtmens in ons te doen herleven. Des te meer we in robots veranderen, des te moeilijker wordt het om het pad van bevrijding te gaan. Dus alsjeblieft, wacht niet te lang!

 

 

 


[1] Zie hoofdstuk 24, ‘De dierenriem – een twaalfvoudige gevangenis’

[2] Openbaring 1:17

 

Print Friendly, PDF & Email

Deel dit artikel

Artikel informatie

Datum: februari 28, 2019
Auteur: Niels van Saane (Bulgaria)
Foto: Pixabay CCO

Featured image: