De spirituele weg als innerlijk avontuur

De lichtzoeker leert zichzelf en de gewone wereld kennen zoals die is, met al zijn tekortkomingen en tegenstrijdigheden. Hij ziet moedig onder ogen wat hij ziet.

De spirituele weg als innerlijk avontuur

De weg van de spirituele avonturier houdt zich niet bezig met goedkope successen. Hij strijdt moedig tegen de duisternis in zijn eigen innerlijk. Daarmee laat hij het licht naderbij komen.

Wij leven in een tijd die arm is aan natuurlijke avonturen. Door de toenemende beschaving zijn vele gevaren uitgebannen, die ooit het dagelijks leven bedreigden. De collectieve gevaren die wij bezworen hebben, leveren voor het individu in de regel geen persoonlijk avontuur op. De behoefte aan zekerheid is toegenomen, maar tegelijkertijd verlangt de mens, vooral als hij nog jong is, naar avonturen en ook de oudere mens heeft altijd nog afwisseling en prikkeling van de zintuigen nodig. Aan de onstilbare nieuwsgierigheid van kinderen zien we al dat dit fenomeen een oerbehoefte is. De kleintjes onderzoeken en proberen alles uit wat ze tegenkomen en vragen zich niet af of het gevaarlijk zou kunnen zijn. Men noemt het spel, hoewel het iets zeer ernstigs is, want zonder deze basishouding kan de persoonlijkheid niet de rijpheid verkrijgen die nodig is om haar latere levensopgave ter hand te nemen.

Commercialisering

Media construeren avonturen voor elke leeftijd, opdat verveling, angsten en spanningen – alhoewel slechts tijdelijk – geneutraliseerd worden en de consument zonder risico zijn innerlijke drang naar iets nieuws kan volgen. De commercialisering van de hang naar avontuur dient de productieprocessen. Zo wordt de meestal onbewuste behoefte naar iets werkelijk nieuws, het oerverlangen naar de absolute waarheid, in de kanalen geleid die wij zo goed kennen. De creativiteit lijdt en de uitgang is versperd.

Omdat de mens anders zou willen zijn dan hij is, heeft hij objecten nodig om zich mee te identificeren. Meestal zijn dit bijzondere persoonlijkheden. Het kan ook de identificatie met een vreemd, geheimzinnig lijkend land zijn. Dan boekt men een goedkope reis met gegarandeerd avontuur. Voor wie zich graag met een held identificeert, is er Harry Potter. Maar identificatieobjecten vormen het grootste deel van het avontuur. Elk laat op zijn eigen manier met zich spelen. Avontuur wordt tot imitatie.

We draaien in een cirkel rond, als we naar steeds iets nieuws en iets beters verlangen. Waarom komt er geen einde aan het zoeken in duizend richtingen? Zouden we een heel ander soort ‘prestatie’ moeten leveren, een die niet overbodig is? Het zou er een moeten zijn die uitstijgt boven de onvolmaakte gewone wereld, tot in een heel andere wereld. En deze andere wereld bestaat! In ieders hart rust een nietig vonkje uit de vergeten goddelijke wereld en wacht erop dat ‘zijn mens’ hem herkent en hem helpt om weer helder te kunnen stralen.

Opgang

Het proces dat tot het licht voert, is een innerlijk avontuur. Het verlangt de bereidheid om zich door het onverwachte te laten verrassen. Daar is moed voor nodig. De lichtzoeker leert zichzelf en de gewone wereld onopgesmukt kennen, met alle gebreken en tegenstrijdigheden. Hij treedt dat wat hij ziet moedig tegemoet. Het is de strijd van de held tegen het duistere in zijn eigen innerlijk. Enerzijds erkent hij dat hij deel uitmaakt van de angst van de gewone wereld, die vreest voor zijn eigen ondergang. Anderzijds bespeurt hij de opgang in de goddelijke wereld in zich als een nieuwe kracht en wendt zich daarheen. Hij laat het licht tot zich naderen.

Naderen, of aankomen, heet in het Latijn advenire, waarop het woord avontuur etymologisch is terug te voeren (Engels adventure, Frans aventure). Dit wijst ook op het woord Advent (Latijn adventus = aankomst). Johannes is de wegbereider die de komst van het licht verwacht, die het laat naderen. Hij is de aardbewoner die verder gaat dan zijn burgerlijke plichten en ‘ja’ zegt tegen het avontuurlijke proces van de zelfkennis, wat, met het nodige uithoudingsvermogen, leidt tot de Godskennis in het eigen hart. Als de geest afdaalt en het gewone leven doorkruist, wordt het licht in het hart. En alle lichtimitaties verbleken.

Niet alleen de media leveren ons avontuurimitaties. De mens levert ze aan zichzelf als hij het spirituele niveau niet wil leren kennen. Desondanks kunnen de imitaties ons helpen, als we opmerkzaam zijn en er niet bij blijven staan, om iets van de waarheid die achter de dingen ligt te vermoeden. Om met Goethe te spreken: ‘Al het vergankelijke is slechts een gelijkenis.’

Print Friendly, PDF & Email

Deel dit artikel

Artikel informatie

Datum: januari 23, 2020
Auteur: Anne Boller (Germany)

Featured image: