De belangrijkste waarheid over De Waarheid is, dat als je het zelf niet bereikt, het nooit jouw waarheid zal worden.
Als we de menselijke overtuigingen en zienswijzen objectief analyseren, komen we een heel spectrum van onderling tegenstrijdige ‘waarheden’ tegen. Sommige mensen zijn er zeker van dat er een eeuwig leven na de dood is, sommigen geloven dat ze een ziel hebben, terwijl anderen beweren dat er alleen maar materie is.
Om dogmatisme te vermijden, moeten we met de mogelijkheid rekening houden dat existentiële vragen alle gesteld worden uit angst voor de dood, uit angst voor het onbekende. Dus misschien is niet liefde, maar angst de drijvende kracht waardoor we op weg gaan naar de grote werkelijkheid, de bevrijding van illusie en angst.
Een ding onderscheidt de mens van alle andere levende wezens op aarde. Alleen de mens kan het Wezen ontdekken dat hem stimuleert, en zich op een bewuste manier herenigen met de Ene die altijd aan zijn zijde heeft gewandeld. Alleen de mens kan Hem herkennen en zich met Hem verbinden.
Het pad ligt verborgen in ieder van ons, ongeacht onze kijk op de wereld en onze kennis. Je zou kunnen zeggen: de waarheid is zo dichtbij, terwijl we ernaar zoeken op de meest afgelegen plaatsen. Wij zijn als iemand die sterft van de dorst terwijl hij in het water staat.
Wanneer je op pad gaat voor de belangrijkste reis van je leven: om je ware wezen te vinden, dan moet je allereerst al het persoonlijke achterlaten, alles wat je weet, alles wat je vertrouwt, alles wat je denkt, alles wat je bent! Op deze manier, ‘naakt’, hulpeloos, alsof je uit de hemel van je persoonlijke leven bent verbannen, moet je vertrekken voor een onbekende reis.
De innerlijke stem spreekt echter nog steeds:
Ga op zoek naar de Waarheid zonder enige conclusie, zonder een a priori aanname. Alleen op deze manier word je een echte zoeker. Een bevooroordeeld oog is blind, een hart vol conclusies is dood.
Als je de voorwaarde van vrijheid van je overtuigingen bereikt, dan pas bereik je de kern van het probleem, waarmee elk mens die op zoek is naar bevrijding geconfronteerd moet worden. Je zult dan tegenover drie poorten komen te staan. Het passeren door die poorten opent voor ons de weg naar eeuwige vrijheid.
De eerste van de poorten draagt de inscriptie: ‘Binding en de daaraan verbonden verlangens en hunkeringen’.
Op de tweede staat geschreven: ‘Illusie van een persoonlijk bestaan’, en op de derde poort die toegang geeft tot eeuwige vrijheid, lezen we: ‘Verlangen naar het leven, verlangen naar bestaan’.
Het pad naar bevrijding moet maar één doel hebben: zoekers bewust maken dat ze deze drie poorten moeten doorgaan en ze de sleutels geven, zodat ze die kunnen openen en passeren. Als we echt gaan nadenken over de aard van het leven en onze motieven en acties willen begrijpen, dan naderen wij de eerste poort. We beginnen duidelijk te zien dat al onze daden gemotiveerd zijn door slavernij. Onze gedachten en gevoelens zijn bijna aan alles gebonden. Het kan een positieve band zijn, wanneer er voordelen zijn, of een negatieve band, wanneer er een drang is om aan een bepaald iets te ontsnappen. In beide gevallen is er het een kwestie van mentale banden met dat specifieke ding, wezen of situatie.
De menselijke geest is conservatief. Hij probeert altijd vast te houden wat hij ooit heeft bereikt. Hij staat niet te popelen om te veranderen. Elke verandering veroorzaakt beweging, die de geest weerstaat. En dus blijft er voor het ego slechts over het vechten tegen de realiteit van verandering.
Het universum is echter één groot transformatieproces, waarin de beweging onmogelijk gestopt kan worden.
De enige oplossing is om door deze poort te gaan, is de volledige instemming met en acceptatie van de energieflow in het universum en algehele instemming met alle veranderingen.
De tweede poort maakt de mens zich ervan bewust dat datgene dat ons lijden in stand houdt, het waanidee is van een gescheiden wezen te zijn. Wanneer we onszelf beschouwen als een autonoom geheel, voorzien van een eigen wil, kunnen we alleen maar van de ene fout naar de andere gaan, en vechten met het hele omliggende universum.
Leer hoe je jezelf kunt zien als in eenheid met alles in de Kosmos. Vind een uitweg uit de dromen van het leven naar het leven zelf. Wees gewoon aanwezig, altijd, waar je ook bent. Creëer niets: keer terug naar het ‘nul’-punt. Dit nulpunt is puur bewustzijn, oorspronkelijk, absoluut, perfect, het is de Waarheid boven het bestaan en het niet-bestaan.
Er is de spirituele zon, die altijd blijft schijnen. Er zijn ook wolken – het zijn onze illusies van het persoonlijke bestaan. Deze wolken zijn uitgerust met intelligentie en individualisme. Soms zeer dicht, het kunnen heel slechte, kwaadwillige, donderende wolken zijn die overstroming, hagel of mist veroorzaken. Maar ook kunnen ze de vorm aannemen van milde, aangename wolken, waardoor zonnestralen schijnen. De persoonlijkheid is dan zachtmoedig en vriendelijk. Maar de wolk is geen autonoom wezen!
Atmosferische wolken zijn gemaakt van miljarden kleine druppels water en ijskristallen. De oorspronkelijk minuscule druppeltjes worden gegroepeerd rondom stofdeeltjes en andere microscopisch kleine deeltjes. Om een wolk te vormen, moet er een punt van condensatie zijn waar de waterdruppels rondom kunnen worden verzameld. Deze punten zijn onze gedachten, concepten, onze verbeelding. Wanneer je deze ‘stof’ schoonmaakt, kunnen de wolken van illusie niet meer worden gevormd.
De doorgang door de derde poort is het moeilijkst, omdat het raakt aan de meest elementaire instincten van elk levend en voelend menselijk wezen. Het verlangen om te bestaan kan worden vergeleken met een vlam. De enige manier om de Werkelijkheid te vinden en bevrijd te worden van het wiel van geboorte en dood is om de voortstuwende krachten van het leven – hunkering en allerlei soorten polarisaties – te doven.
Er wordt veel gezegd over het los laten van het ego. Dit kan echter niet zo maar worden gedaan. Vergelijk het met het zijn in duisternis – je kunt de duisternis niet verlaten als je in een donkere kamer bent. Je kunt er alleen maar licht in brengen. De duisternis als zodanig is niet-bestaand, in plaats daarvan kan er een gebrek aan licht zijn.
Je kunt de duisternis zelf niet beïnvloeden. Je kunt alleen licht gebruiken. Naar binnen keren en in een ware spirituele meditatie kan fungeren als het licht dat de duisternis verdrijft. Wanneer je licht wordt, zal het ego verdwijnen.
Ware meditatie is leven en de ervaring van het leven zonder woorden, aan woorden voorbij. Het binnen gaan in een dergelijke meditatie is als een buitengewone spirituele verbondenheid met alles dat ons omringt – objecten, planten, dieren, mensen. Helemaal zonder woorden. Het betekent het waarnemen van hun diepste wezen, zonder een woord te zeggen.
Dan zal je merken dat er een plaats is die niet genoemd kan worden. Er is een ruimte waar leven en dood elkaar niet opvolgen. Er is een plaats waar geen geboorte is en geen dood. Deze plaats is in ieder van ons. Het is een plaats voorbij leven en dood. Ontwaken voor deze realiteit, voor deze ruimte, is de grote verlichting, de grote bevrijding.
