Dylan, interpretator Zeitgeistu

The Times They Are A-Changin’

Dylan, interpretator Zeitgeistu

Zgodnie z naukami ezoterycznymi to, co nazywamy „Zeitgeistem” (duchem czasu), jest powodowane przez promienie interkosmiczne, które ingerują w ludzkość, regulując i oddziałując na jej rozwój. Niewielu posiada zdolność do ich bezpośredniego postrzegania i interpretowania, ale wielu jest na nie wrażliwych, a rezultatów ewolucji Zeitgeistu trudno nie zauważyć.

Dość spektakularnym przykładem tych rezultatów są lata 60-te XX wieku: pokolenie nastolatków i dwudziestolatków tamtego czasu, nazywane obecnie „generacją wyżu demograficznego” – uważało ustalony porządek za całkowicie przestarzały i domagało się współuczestnictwa i demokratyzacji, między innymi poprzez ruchy studenckie. To pragnienie buntu szło w parze z wielkim optymizmem w postrzeganiu przyszłości, co znalazło odzwierciedlenie w ruchu Flower Power oraz w piosence z musicalu Hair (1967), która stała się hitem numer jeden: Aquarius / Let the sunshine in .

W tamtych latach nastąpiła prawdziwa eksplozja muzyki skierowanej do młodzieży – zwanej „muzyką pop”. Beatlesi, którzy przebili się w 1962 roku z piosenką „Love me do”, są niekwestionowaną ikoną tej nowej muzyki. Kariera muzyczna Boba Dylana rozpoczęła się również w 1962 roku. 2 lipca 1962 r. dwudziestodwuletni Dylan zaśpiewał utwór „Let me die in my footsteps”, w którym słyszymy:

The meaning of life has been lost in the wind

And some people thinkin’ that the end is close by

’Stead of learnin’ to live they are learnin’ to die.

 

A sens życia ludzkiego dawno porwał gdzieś wiatr

Ci, którzy każą przed śmiercią się kryć,

Uczą nas jak umierać, zamiast uczyć jak żyć.

W tych samych latach różokrzyżowcy wskazywali na nowe pole promieniowania interkosmicznego, które obejmowało nasz świat i uzyskało wystarczającą intensywność i natężenie, aby wywołać zauważalne, widoczne i dające się udowodnić skutki, które w ich rozumieniu spowodują całkowitą rewolucję świata i ludzkości, i to w ciągu stosunkowo krótkiego czasu. Starali się stworzyć coś, co dziś nazwalibyśmy nowoczesną społecznością, w najbardziej wysublimowanym tego słowa znaczeniu.

Piosenka „The Times They Are A-Changing”, którą Bob Dylan po raz pierwszy zagrał 26 października 1963 r. (tekst poniżej), brzmi niemal dosłownie jak echo wezwania, które wybrzmiało w ośrodku konferencyjnym różokrzyżowców w Renovie kilka miesięcy wcześniej. Do 14 sierpnia 2009 roku Dylan zagrał tę piosenkę na żywo 633 razy. Została wydana na singlu, jest również na 18 płytach Dylana i była dystrybuowana miliony razy na całym świecie. Miliony ludzi mają w pamięci przynajmniej fragmenty jej tekstu.

Patrząc wstecz, tytuł utworu był zdecydowanie proroczy: od tego czasu realia zmieniły się gwałtownie i drastycznie. „Morning of a new Day” (Poranek nowego dnia) wywołał zamieszanie, wstrząsnął systemem społecznym i dał poczucie, że pojawiają się możliwości przemian: teraz możemy! Ciemne chmury materializmu i konserwatyzmu rozproszyło słońce idealizmu i optymizmu.

W bogatej twórczości Dylana często jest mowa o przemijalności i względności życia. „Like a Rolling Stone” z 1965 roku przedstawia los dumnej kobiety z bogatych kręgów, która doszła do kresu zniewolenia. W refrenie słychać beznadziejną samotność i pustkę:

How does it feel

To be on your own

With no direction home

Like a complete unknown.

 

Jak to jest

Być zdanym na siebie

Bez drogi do domu

Jak kompletnie nieznany ktoś.

W utworze „It’s Alright, Ma” z 1964 roku, w wariacji na temat Biblii Kaznodziei (The Preacher’s Bible), znajdujemy wiersz:

I have had enough, what else can you show me?

Mam już dość, co jeszcze możesz mi pokazać?

“All Along the Watchtower” z 1965 roku zaczyna się od skargi:

There must be some way out of here

Musi być stąd jakieś wyjście

i dalej

There are many here among us who feel that life is but a joke

But you and I, we’ve been through that, and this is not our fate.

Jest wielu pośród nas, którzy czują, że życie to tylko żart

Lecz ty i ja, już przez to przeszliśmy i nie jest to nasz los.

Piosenka „Queen Jane Approximately” z 1987 roku świadczy o znudzeniu rutyną:

you’re tired of yourself and all of your creations

jesteś znudzona sobą i wszystkim, co tworzysz

a także o krótkotrwałości:

the smell of their roses does not remain

zapach róż ich już ulotnił się

ale przede wszystkim wyraża naganę:

your conclusions should be more drastic

twoje wnioski powinny być bardziej drastyczne

Zdecydowanie istnieje „wyjście” z transcendencji powtórzeń, znudzenia i rozkładu. Ale wymaga to radykalnej wewnętrznej decyzji by podjąć „nowe działanie i nowe ukierunkowanie”, jak wyrazili to Jan van Rijckenborgh i Catharose de Petri w 1963 roku. Ponieważ sam Dylan był przedstawicielem tej wrażliwej na „zmieniające się czasy” młodzieży, jego przesłanie i wizja ludzi i społeczeństwa wyłoniły się jakby „z wnętrza” oraz pojawiły się właśnie wśród tej młodzieży. Pokolenie młodych ludzi stopniowo zdołało już osiwieć, ale wciąż i wciąż tworzy rzeszę fanów Boba Dylana.

Come gather ’round people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You’ll be drenched to the bone
If your time to you is worth savin’
Then you better start swimmin’ or you’ll sink like a stone
For the times they are a-changin’

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won’t come again
And don’t speak too soon
For the wheel’s still in spin
And there’s no tellin’ who that it’s namin’
For the loser now will be later to win
For the times they are a-changin’

Come senators, congressmen
Please heed the call
Don’t stand in the doorway
Don’t block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There’s a battle outside and it is ragin’
It’ll soon shake your windows and rattle your walls
For the times they are a-changin’

Come mothers and fathers
Throughout the land
And don’t criticize
What you can’t understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is rapidly agin’
Please get out of the new one if you can’t lend your hand
For the times they are a-changin’

The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is rapidly fadin’
And the first one now will later be last
For the times they are a-changin’

The Times They Are A-Changin’ Written by Bob Dylan

© 2018 Sony Music Entertainment. All Rights Reserved.

Ludzie, zbierzcie się wokół
ze wszystkich stron.
I oby nie porwał was
rzeki tej prąd,
Pogódźcie się z tym,
że zmarzniecie na kość.
Jeśli czas taką dla was
ma wartość,
Więc nauczcie się pływać,
by na dnie gdzieś nie stanąć,
Bo czasy wciąż, wciąż się zmieniają.

Prorocy, poeci nie szczędźcie
swych sił,
Nim wszystko rozpłynie się
w wietrze jak dym,
Póki świat się kręci,
ty kręć się wraz z nim,
Otwórz oczy,
nie przegap tej szansy
Ci co teraz przegrali,
później jednak wygrają,
Bo czasy wciąż, wciąż się zmieniają.

I wy, co rządzicie,
usłyszcie ten krzyk,
Nie stójcie tak w drzwiach,
by nie mógł przejść nikt,
Bo nic nie wskóracie,
gdy złość macie w oczach,
Już walka na zewnątrz się toczy,
Wnet zadrżą okna
i zatrzęsą się ściany,
Bo czasy wciąż, wciąż się zmieniają.

Ojcowie i matki
przybądźcie dziś tłumnie,
Niech nikt nie potępia,
gdy nie może zrozumieć,
Wasze dzieci już własną
odnalazły drogę,
Zrozum to, że nic już
zrobić nie możesz,
Szczęśliwi i mądrzy,
którzy dłoń im podają,
Bo czasy wciąż, wciąż się zmieniają.

Wytyczono linię
i klątwę rzucono.
Co dziś jest powolne,
to jutro popędzi,
To co teraz jest ważne,
już za chwilę nie będzie,
Szybko zmienia się
porządek świata,
Ten co właśnie jest pierwszy,
zaraz pójdzie na koniec;
Bo czasy wciąż, wciąż się zmieniają.

Print Friendly, PDF & Email

Udostępnij ten artykuł

Informacje o wpisie

Data: 12 marca, 2020
Autor: Johan van der Cammen (Netherlands)
Zdjęcie: openClipart-Vectors via Pixabay

Ilustracja: